AI AI AI ….what the bleep do we bleep?

Een beschouwing van het kunstmatige in ons leven – deel 1

Vanochtend was ik heel vroeg wakker. Ik heb gemediteerd op AI (Artificiële Intelligentie). Er kwamen mooie inzichten boven. Rond 6 uur viel ik op bank in slaap. Zalig diepe rust. Plots een heldere droom. Ineen deel daarvan was ik op een soort zee. Ik was heel bang. Bang dat ik kwijt geraakt was. Dat mijn ziel versplinterd was en verspreid over verschillende dimensies, waaronder een kunstmatige. De angst om verscheurd te raken, totale controle te verliezen kwam ik enkele maanden geleden ook sterk tegen in een ervaring. Waar ik ook heel snel weer uit kwam, toen ik me realiseerde dat dat gewoon niet kan. Er kan niets misgaan, in elk geval niet op het niveau van essentie. Helemaal niets.

Door de apps het bos nog net zien

Alles is in het leven, niets is erbuiten. Want ga maar na, hoe zou dat dan eruit zien, en vooral waar dan? Er is niets buiten het leven….alles is in het geheel. AI is ook deel van het geheel. Jammer vind ik. Ik word er nerveus van. Bliepjes om ons heen. What the bleep do we bleep? Aan welk infuus van apparaten hangen we? Van desinfo, van afleiding? Of juist van een prachtige overvloed van informatie? Zien we door de apps het bos nog?

Heeft AI ons in de greep?

Ik heb schijnbaar te accepteren dat het er is. Of toch niet? Welke eigen keuze kan en wil ik daarin maken? Doe ik er goed aan me er uberhaupt op te richten? Ik roep steeds: het gaat niet om trends, het gaat om het volgen van je diepste verlangen. Wij zitten zelf aan de knoppen, niet de trends. Hooguit de trance…als we ons laten betoveren.

Ik zie in mezelf allerlei oude patronen, beperkend, en ook wel vermoeiend….maar geen kunstmatigheid. Om me heen wel, en steeds meer. Getver.

What’s going on?

• Discussies over de toekomst van werk: zijn onze banen veilig wegens vele robots? Bij mij wil het er niet in dat er zoveel geautomatiseerd zal worden dat er tientallen procenten banen verdwijnen. Robots? Die kunnen nooit wat mensen kunnen. En als ze het al zouden kunnen, willen we dat? ‘Ja maar je houdt het niet tegen’. We zullen zien.
• Nederland zou nog verder gedigitaliseeerd moeten worden. Ik ken persoonlijk mensen die dat roepen en bleepen. Is dat nodig? Ik doe er zelf vrolijk aan mee. Ik ga binnenkort over op een nieuw, zeer digitaal administratiesysteem. Wel zo handig. Wel zo handig?
• Mijn gemeente, Utrechtse Heuvelrug, wil 5G gaan toepassen. Ik schrik. Die verschrikkelijke sterke straling, hier?? Ik zet de intentie op actievoeren. Maar dan wel creatief en niet schoppen tegen. En toch merk ik dat ik me al voorbereid op een een ander soort gesprek met de Burgemeester dan eerder. Toen ik een leuk verhaal hield over vernieuwend ondernemerschap. Gaan ze mij snappen? Serieus nemen? Ai ai…ik hoef mezelf niet schrap te zetten. Dat is pas kunstmatig. Maar is je open vizier Marnix!
• Steeds meer zijn de Smart Cities in opkomst. Super veel data wordt verzameld over ons, zie de Groene Amsterdammer vorige week. Via ‘slimmere’ energiemeters, vervoerssystemen, lantaarnpalen etc. Helemaal niet zo anoniem als steeds wordt gezegd: door het koppelen van slechts 4 parameters kunnen ze algemene info toch voor 90% naar een persoon terugbrengen. Ik heb er geen trek in. Zelfs een dorp als Leusden, hier vlakbij doet er volop aan mee. Nog meer straling, sturing, controle, bleeps. Eninvloed van bedrijven in de publieke ruimte.
• De Bitcoin, natuurlijk. Een zegen? What’s next, de Bleepcoin, de munt die piept als er mee betaald wordt?
• Ik heb waarschuwingen gelezen dat AI over ons gestort zal worden. Ik voel diep: dat gebeurt niet, al is er wel wat voor nodig.

Wat te doen?

Daar sta ik. Ben ik. Nu. Hier. Vol in het leven. Als zelfbenoemde inspirator, waardecreator, verbinder. Wat kan ik doen? Voel me geroepen om te bleepen, maar dan anders, namelijk waarschuwen…maar wacht even, nee toch kies ik een andere houding. Een andere vibratie.

De ultieme test

En wel deze. AI is wezensvreemd, dus het kan ons wezen niet aantasten. Hoe meer je je erop afstemt, hoe gevaarlijker het lijkt. Of is? Focus op wat je wel wilt, en op de magie van de collectieve intentie. Je mag bang zijn, als dat je keuze is. Wat is je keuze? Je kunt altijd je eigen pad gaan. Als je werkelijk gelooft dat je AI niet nodig hebt, dan is dat zo.

Het lijkt wel een soort ultieme test om bij onszelf te blijven. Het is deel van het proces, geen los iets.

Ge-vaar?

Er is geen ander ‘gevaar’, dan onze eigen mindset. Zo er al een gevaar is. Er is in elk geval ge-vaar, veel varen op de eindeloze zee van bewustzijn.

Dus AI is een er-varing. Nee, we hoeven niet alles te slikken wat ‘op ons afkomt.’ Maar bang zijn…neuh.

Tot later in deel 2, tot u gebracht via schitterende artificiële kanalen! 🙂

Ik zal dan het bewustzijnveld van AI ook zelf ‘ns aan het woord laten. Wel zo eerlijk.